Unë kam qenë gjithmonë i hipnotizuar nga qyteti i Nju Jorkut dhe kurrë nuk mund të vë gishtin përse. A është për shkak të pamjeve dhe tingujve? A është për shkak se mund të hani taco autentike birria nga një kamion ushqimor për mëngjes dhe në të njëjtin bllok të qytetit të merrni një briosh francez për drekë? A është për shkak se është qyteti që fjalë për fjalë nuk fle kurrë? Për momentin është e vështirë të kuptoj pse, por duke parë prapa, NYC më dha një lidhje me trashëgiminë time kulturore që asnjë qytet tjetër nuk mund ta krahasojë. Si shembull dasma e fundit krajane ne Sydney ka qene rreth 6 vite me pare...e cila ka qene edhe e imja! Që kur unë dhe gruaja jemi martuar, ne kemi marrë pjesë në më shumë se 10 dasma gjatë të njëjtës periudhë kohore.
E gjithë kjo për të thënë, të jetosh në një qytet si ky e bën të vështirë të injorosh trashëgiminë tënde kulturore, pasi të kujtohet vazhdimisht për të... qofshin breshëria e fletushkave që të ftojnë në një sallë pritjeje ku shfaqen këngëtarë të mrekullueshëm shqiptarë, në numër pothuajse të pakufizuar i opsioneve ku mund të blini burek dhe chevpa, flamujt shqiptarë të varur në pasqyrën e pasme të Mercedes Benz dhe BMW ose ato vera të frikshme ku përballeni me 3 dasma në po aq javë...ne jemi shqiptarë dhe është e pamundur të vraposh larg saj.
Gjithmonë e kam dashur Krajën, por e kam pasur të vështirë të identifikoj se si mund të mbështes komunitetin tonë. Për një kohë nuk bëra asgjë për të. Rreth 2 vjet më parë u bashkova në një darkë iftari të organizuar nga administrata e mëparshme dhe duke folur me anëtarët në këshill u emocionova nga puna dhe mundi që po bënin. Ata patën një prani të vërtetë, me ndikim në mediat sociale, Shkolla Shqipe' Meso Shqip ishte hapur duke u ofruar studentëve një edukim kuptimplotë. Shoqata Kraja bashkëpunonte me vëllezërit dhe motrat tona, Ana e Malit dhe Ulqinin e Shoqatës dhe më e rëndësishmja, gratë kishin përfaqësim në këshill. U largova me një ndjenjë të vërtetë frymëzimi dhe emocioni në të ardhmen e Shoqata Krajës. Kalojnë disa muaj dhe më në fund i bashkohem organizatës.
Ideja e një uebsajti të ri u shfaq gjatë një mbledhjeje këshilli dhe të gjithë ishim dakord që kërkohej një rifreskim, por e kishim të vështirë të kuptonim se çfarë përfitimi do të zhbllokonte për komunitetin tonë. Me kalimin e kohës ne zbuluam sfida në lidhje me faqen ekzistuese të internetit:
Nuk funksionoi mirë kur shikohej në pajisje të tilla si iPad dhe telefona celularë
Nuk ka aftësi për të krijuar një zonë vetëm për anëtarët
Ishte e vështirë për të dhuruar dhe u pranuan vetëm përmes Paypal
Redaktimi i faqes në internet ishte praktikisht i pamundur pa ekspertizë të rëndësishme
Nuk ka aftësi për të zbatuar një dyqan online
Më e rëndësishmja, nuk ka aftësi për të komunikuar me donatorët
Ne i morëm parasysh të gjitha këto gjatë dizajnimit të faqes së re të internetit, dhe shumë më tepër. Do t'ju shpjegoj në detaje në një datë të mëvonshme, por ndërkohë, ju lutemi të jeni në shtëpi!
Së fundi, do të doja të falënderoja Sami Kanaqin dhe Venera Gjenashaj që më dhanë lirinë krijuese dhe mundësinë për t'i kthyer komunitetit tim, Drenica Perashit e cila iu bashkua Shoqata Krajës 5 javë më parë dhe punoi pa u lodhur për t'i sjellë në jetë idetë e mia dhe më në fund. gruaja ime, e cila merrej me mua ndërsa unë kaloja mbrëmje të panumërta duke djegur vajin e mesnatës duke i kthyer ato mendime të shumta në realitet.
Comments